ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ - ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΒΙΒΛΙΑ

    Μέσα Μαΐου του 2015 κι εμείς τώρα ενημερώνουμε το blogaki μας.
Τι να κάνουμε; Τώρα μας ήρθε η έμπνευση και η όρεξη. Γιατί όλα θέλουν όρεξη για να προχωρήσουν και να γίνουν σωστά (όσο αυτό είναι δυνατόν).
Φυσικά θα σας ενημερώσουμε για όλες τις φετινές μας δράσεις και η αργοπορία μας έχει το καλό ότι τα προγράμματα που ασχοληθήκαμε έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί. Έτσι η εικόνα που έχουμε είναι συνολική και αυτήν θα αποτυπώσουμε και στη σελίδα μας.

Έκτη τάξη φέτος και . . .

   Στην αρχή της χρονιάς, παράλληλα με το πρόγραμμα Διατροφής που δουλέψαμε στην Ευέλικτη Ζώνη, σκεφτήκαμε να διαβάσουμε δύο βιβλία της Λένας Μερίκα που έχουν σχέση με το θέμα μας.
Το πρώτο που έχει τίτλο "Με κύμινο και αγάπη", ανέλαβαν να διαβάσουν τα αγόρια 
και το δεύτερο με τίτλο"Αγάπες τηγανιτές", ανέλαβαν να διαβάσουν τα κορίτσια. 
Η ανάγνωση βέβαια συμφωνήθηκε να γίνει στο σπίτι, στις διακοπές των Χριστουγέννων.


















   Στη συνέχεια άρχισε η ανάγνωση μέσα στην τάξη.
   Κάθε βδομάδα, μια φορά τα αγόρια και μια τα κορίτσια, διάβαζαν από ένα ή περισσότερα κεφάλαια και ανέθεταν στο αντίθετο φύλο μια δραστηριότητα εύκολη και διασκεδαστική (όσο ήταν δυνατόν).
   Έτσι φέρανε συνταγές φαγητών, φωτογραφίες από την παιδική τους ηλικία την ώρα που τρώγανε, έκαναν παρουσιάσεις στο Power Point, δημιούργησαν κόμικ, ζωγράφισαν πατατότουρτες ! ! !

   Μία απ' τις πιο ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές δραστηριότητες που σκεφτήκαμε για το πρόγραμμα της διατροφής ήταν η κατασκευή ενός επιδαπέδιου παιχνιδιού.
   Ναι, καλά διαβάσατε. Όχι επιτραπέζιου, επιδαπέδιου.
   Τα παιδιά το ζωγράφισαν κομμάτι κομμάτι και μάλιστα το έπαιξαν με τις μικρές τάξεις, πηγαίνοντας στο χώρο τους και διασκεδάζοντας παρέα.

  







   Αυτά το ένα τμήμα.
   Το άλλο δημιούργησε παιχνίδια στον υπολογιστή  με το πρόγραμμα hot potatoes, καθώς και ένα παιχνίδι αναγνώρισης τροφίμων και τα έπαιξαν με τους πιο μικρούς μαθητές του σχολείου μας, 
τα πρωτάκια.
 Όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες, το καταευχαριστήθηκαν.

 Τέλος βρήκαμε λέξεις που χρησιμοποιούμε και έχουν τούρκικη καταγωγή και παραδεχτήκαμε ότι οι δύο λαοί έχουν πολλά κοινά στη γλώσσα και στη μαγειρική. 

Δεν καταφέραμε μέχρι τώρα να ολοκληρώσουμε τα βιβλία μέσα στην τάξη αλλά το σημαντικό είναι ότι τα γνωρίσαμε και μπήκαμε στη διαδικασία να ψάχνουμε μόνοι μας να βρούμε δραστηριότητες επεξεργασίας τους για να μας μείνουν στο μυαλό.

ΔΙΚΤΥΟ   ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑΣ 

( δεύτερη χρονιά)

 

   Πέρυσι ασχοληθήκαμε  με το βιβλίο του Σάκη Σερέφα "Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου" και ακολουθήσαμε το Σαύρο και το Γιάννη στις στάσεις τους στην πόλη μας. 
   Φέτος αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις στάσεις των δύο φίλων και σε άλλα σημεία-στάσεις της Θεσσαλονίκης όπως ο Λευκός Πύργος, ο Πύργος ΟΤΕ, τα Κάστρα, ο Πύργος του Τριγωνίου, οι φυλακές του Γεντί Κουλέ, η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, η Στοά Μοδιάνο, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Παραλία (παλιά και νέα ), το Λιμάνι κ.ά.
   Οι ομάδες ανέλαβαν παρουσιάσεις για τα μνημεία, κυρίως με Power Point αλλά και ζωγραφιές, κόμικ και θεατρικά.
   Οι παρουσιάσεις δεν άρχισαν ακόμη γι' αυτό δεν έχουμε υλικό να παρουσιάσουμε. Πιστεύω πως μέχρι το τέλος της χρονιάς θα τα  έχουμε στα χέρια μας για να τα δημοσιεύσουμε.
Διαβάσαμε ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο 
της Θέτης Χορτιάτη " Ο δάσκαλος με το βιολί και τ' αστέρι" 
                                                                                                          που αναφέρεται στη Θεσσαλονίκη.

 Το απόσπασμα αυτό είχε κι ένα όμορφο ποίημα 
που μας ενέπνευσε να γράψουμε τα δικά μας ποιήματα 
για την όμορφη πόλη μας.
 



   Παίζοντας το παιχνίδι του καταιγισμού των λέξεων,γεμίσαμε τον πίνακα με λέξεις που μας έρχονται στο νου όταν ακούμε το όνομα της πόλης μας. Αυτές οι λέξεις και φράσεις καθώς και το ποίημα της Θέτης Χορτιάτη, αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία των ποιημάτων μας, που άλλα ήταν σε ελεύθερο στίχο και άλλα με ομοιοκαταληξία, αλλά όλα αποτύπωναν με όμορφο τρόπο την ξακουσμένη και ιστορική Θεσσαλονίκη μας.
   Το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε.
   Γράφτηκαν τέσσερα όμορφα ποιήματα (ομαδικά) που τα διακοσμήσαμε με κολλάζ τριγύρω ζωγραφίζοντας τις εικόνες που περιέγραφαν στους στίχους τους.

Τα ποιήματα του ΣΤ2΄

Όμορφη Θεσσαλονίκη


Θεσσαλονίκη όμορφη
του Θερμαΐκού γοργόνα
τα κάστρα σου κορώνα στα μαλλιά σου
η Καμάρα δαχτυλίδι στο δάχτυλό σου
ο Λευκός Πύργος το κάστρο των ονείρων σου
και η Εγνατία Οδός τα μακριά μαλλιά  σου.



Στο συντριβάνι λούζεσαι και στα ανάκτορα κοιμάσαι,                   
απ' την Αγια-Σοφιά περνάς και κάνεις το σταυρό σου.


Στην παραλία κολυμπάς και ερωτήσεις κάνεις
και αν σου απαντήσουνε σωστά την τύχη τους χαρίζεις.

Αυτή είναι η Θεσσαλονίκη μας ,
η πιο ωραία πόλη,
που εικοσιτρείς αιώνες στέκεται
σε όλες τις δυσκολίες.


  ( Παναγιώτα, Στέλλα, Μαρία, Μανουήλ, Σωτήρης )


                                                                                                                                                              

           Η Θεσσαλονίκη 

Θεσσαλονίκη μου γλυκιά
με κορώνα τα κάστρα σου 

στα όμορφα μαλλι

Ανέβα στον Πύργο το Λευκό

για ν' αγναντέψεις το Θερμαϊκό.

Αϊ Δημήτρης και Αγιά Σοφιά
τις καμπάνες τους χτυπούν
και είναι σαν να κελαηδούν.

Στα Λαδάδικα αν πας
πολλά και διάφορα θα φας.

Ροτόντα, Καμάρα και Ανάκτορα
το Γαλέριο μας θυμίζουν
μνημεία παλιά απ' τα χρόνια τα Ρωμαϊκά.

Θεσσαλονίκη ξακουστή
του Αλεξάνδρου η αδελφή 
και του Φιλίππου η κόρη. 
                  
            ( Θεοδόσης, Ζαχαρίας, Γιώργος, Απόστολος, Χριστίνα )
                                                                                                                                                                                          Θεσσαλονίκη
                                                        
                                                                              Θεσσαλονίκη ξακουστή
                                                                              του Αλεξάνδρου η αδελφή
                                                                              που κρατάει την πόλη τιμημένη

             

                                                               Στην Εγνατία Οδό,
                                                                             όλοι οι καλοί περνάνε
                                              τουρίστες μαύροι, λευκοί, ασιάτες και αφρικανοί,
                                                                             μαζί και οι Ευρωπαίοι.

                                                                            Στα Κάστρα, στον Θερμαϊκό
                                                                            όλοι μαζί μιλάμε,
                                                                            εμείς κι εσείς
                                                                στον κόσμο μας τον όμορφο θα πάμε.

                                                                            Τη θάλασσα θα δεις
                                                                            στο κέντρο άμα θα 'ρθεις,
                                                                            στα Λαδάδικα θα πας
                                                                            πολλά και διάφορα θα φας.

                                                                           Στην πλατεία Αριστοτέλους
                                                                           όλοι οι νέοι ξενυχτάνε
                                                                           και στις 5 το πρωί 
                                                                          στα σπίτια τους θα πάνε.  

                                                            ( Αναστάσης, Χάρης, Γκρισίλντα, Απόστολος, Κωνσταντίνα )

Η Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη μου γλυκιά
έχεις τόση ομορφιά
με τα κάστρα τα ψηλά                                                     
 που σε προστάτευαν στα χρόνια τα παλιά.


Καθαρός αέρας σε χτυπά
απ' τον Όλυμπο ψηλά.
Στα μπλε νερά του Θερμαϊκού
πλέουνε καράβια παντού.

Έχεις μνημεία πολλά
τα περισσότερα παλιά
αλλά και κάποια πιο καινούρια
πάντως όλα είναι σημαντικά. 
         
                    ( Λευτέρης, Νικόλας, Θεόφιλος, Νίκος, Δημήτρης ) 



 Τα παιδιά του άλλου τμήματος του ΣΤ1΄ έγιναν περιηγητές και αφού περιηγήθηκαν στα πιο σημαντικά μέρη της πόλης μας, έγραψαν ομαδικά ένα περιγιητικό κείμενο 
για τη Θεσσαλονίκη.
   Διαβάστε το . . .

  Τα δυο αδέρφια η Νίκη και ο Αλέξανδρος ζουν στην Κρήτη.

Ανυπομονούν να έρθει η μέρα που θα πραγματοποιηθεί το μεγάλο ταξίδι στην πόλη του παππού, τη Θεσσαλονίκη.

   Οι ετοιμασίες έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετές μέρες..

“Επιτέλους η πολυπόθητη μέρα του ταξιδιού έφτασε. Ο πατέρας αποφάσισε να ταξιδέψουμε με πλοίο γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Εμείς είμαστε ενθουσιασμένοι γιατί μας αρέσει να απολαμβάνουμε το δροσερό αεράκι και την καταγάλανη θάλασσα.

   Ο παππούς και η γιαγιά μας περίμεναν στο λιμάνι. Καθώς το πλοίο πλησίαζε το βλέμμα μας έπεσε πάνω στο Λευκό Πύργο. Επιτέλους θα τον βλέπαμε από κοντά. Στέκεται εκεί αιώνες σαν ακοίμητος φρουρός της πόλης.

Αφού λοιπόν συναντηθήκαμε καταλήξαμε στο σπίτι του παππού στην Άνω Πόλη. Από το μπαλκόνι του σπιτιού βλέπεις όλο τον κόλπο του Θερμαϊκού. Τη φετινή χρονιά δουλεύουμε ένα πρόγραμμα για την ιστορία των μεγάλων πόλεων της πατρίδας μας. Είναι η ευκαιρία μας να δούμε την πόλη από κοντά και να απολαύσουμε τις βόλτες μας στους δρόμους της. Η μητέρα πάντα έλεγε ότι ο  παππούς είναι μια μικρή εγκυκλοπαίδεια όσον αφορά την ιστορία της Θεσσαλονίκης. Ανέκαθεν του άρεσε να διαβάζει και να βρίσκει πληροφορίες για την αγαπημένη του πατρίδα.

Οι μέρες που θα μείνουμε είναι λίγες . Ο πατέρας έχει δουλειές και πρέπει να επιστρέψουμε γρήγορα έτσι από την επομένη μέρα αρχίσαμε τις ιστορικές διαδρομές Το πρώτο μνημείο που επισκεφθήκαμε ήταν τα κάστρα. Καθώς περπατούσαμε παράλληλα με το τείχος, ο παππούς δεν σταμάτησε να μιλά. Χτίστηκαν από τον Κάσσανδρο και έχουν ύψος 10,5 μέτρα. Το συνολικό τους όμως ύψος δεν έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Οι πρώτες οχυρώσεις της πόλης ξεκίνησαν λίγο μετά την ίδρυσή της, τον 3^ο αιώνα μΧ. Ελάχιστες αρχαιολογικές έρευνες έχουν σωθεί για το αρχικό τείχος της πόλης. Ακούγαμε τον παππού να μιλά και θαυμάζαμε τα ψηλά τείχη. Περιεργαζόμαστε τα μικρά φυτά που φυτρώνουν  στις σχισμές που υπάρχουν σαν να θέλουν ακόμη και σήμερα να τα κυριεύσουν. Η φωνή του παππού γίνεται πιο έντονη και με ξυπνά. Το 1912 τα τείχη δεν εξυπηρετούσαν κανένα στρατιωτικό σκοπό, καθώς  ένα μεγάλο μέρος τους είχε καταστραφεί από τους Τούρκους. Καθώς άκουγα τη διήγηση, το μυαλό μου άρχισε να πλάθει εικόνες από τα παλιά. Όπως τότε που οι Σαρακηνοί πολιορκούσαν την πόλη πολεμώντας με λύσσα για να την κατακτήσουν. Σήμερα τα πολιορκούν τα αυτοκίνητα που σαν μυρμήγκια ανεβαίνουν μουγκρίζοντας οι μηχανές τους τη μεγάλη ανηφόρα

   Την Τετάρτη το πρωί αποφασίσαμε να κάνουμε επίσκεψη σε ένα από τα πιο γνωστά μνημεία της πόλης, την Καμάρα ή αψίδα του Γαλερίου  όπως ισχυρίζεται ο πολυδιαβασμένος παππούς μου. Μερικές φορές επιμένει σε κάποιες λεπτομέρειες και σε κουράζει με τις διορθώσεις που κάνει. Το μνημείο δε σώζεται ολόκληρο, ένα μέρος του το έχει καταπιεί η Εγνατία οδός. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είχε εκτιμήσει την αξία του μνημείου λέει ο ξεναγός μας και κοιτάει λυπημένα τον δρόμο που είναι γεμάτος με αυτοκίνητα, τα οποία κορνάρουν λυσσασμένα , σαν να θέλουν να χαιρετήσουν το μνημείο. Η αξία του είναι μεγάλη. Ο Γαλέριος καθώς γύριζε θριαμβευτής από τη νίκη του εναντίον των Περσών έχτισε την Πύλη για να περάσει θριαμβευτής. Καθώς ακούω τις ιστορίες, ο Αλέξανδρος αρχίζει να μονολογεί. Εκατοντάδες εργάτες θα δούλεψαν για πολλές μέρες μέσα στον ήλιο και τη βροχή .  Άθελά μου, στο μυαλό μου σχηματίζεται η εικόνα ατελείωτων εργατών να μεταφέρουν υπομονετικά τα υλικά για να χτιστεί η πύλη. Ίσως πολλοί βασιλιάδες να είχαν την τιμή να περάσουν από κάτω.  Σήμερα πολλοί κάτοικοι περνούν από το σημείο χωρίς να δίνουν την παραμικρή σημασία. Πριν από χρόνια περνούσε από την πύλη το τραμ της πόλης . Σήμερα έχει καταργηθεί και αντικαταστάθηκε από τα ρυπογόνα λεωφορεία. Με τα καυσαέριά τους μαυρίζουν τα μάρμαρα και ταλαιπωρούν τους φρουρούς της πύλης, που είναι οι παραστάσεις που έχει επάνω και απεικονίζουν μάχες, λέει ο παππούς με μελαγχολία.

   Επόμενος σταθμός ο Λευκός Πύργος.

Στη σύγχρονη εποχή οι άνθρωποι, περνάνε δίπλα του αδιάφοροι χωρίς να τους νοιάζει η ιστορία του. Τα τελευταία χρόνια οι αρχαιολόγοι τον έχουν συντηρήσει. Ιδιαίτερα πολλές εργασίες συντήρησης έγιναν μετά το μεγάλο σεισμό του 1978 που συγκλόνισε όλη την πόλη. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας χρησιμοποιούνταν σαν φυλακή.

 Δεν ήταν Λευκός.

 Το όνομα αυτό το πήρε όταν ένας Εβραίος τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Ήταν οχυρωματικό έργο που κατασκεύασαν οι Οθωμανοί το 10ο αιώνα. Έχει 6 ορόφους και ύψος 34 μέτρα. Η περίμετρός του είναι 70 μέτρα.

Το 1912 μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, υψώθηκε η ελληνική σημαία στην κορυφή του. Εντύπωση μου κάνει το γεγονός που εκατοντάδες άνθρωποι στέκονται μπροστά του χωρίς να σηκώνει κανείς το κεφάλι του για να θαυμάσει αυτό το αγέρωχο μνημείο.
 Ο Αλέξανδρος φαντάζεται πως είναι πολεμιστής, φωνάζει: «Εχθρικός στόλος πλησιάζει, κλείστε τις πύλες. Φρουροί ανεβείτε στα τείχη». Σταμάτα να φωνάζεις δεν έχουμε πόλεμο. Σε ακούει και ο κόσμος. Οι τουρίστες τον βλέπουν χαμογελώντας.. Ένα μικρό καράβι ο Κωσταντής κατευθύνεται προς την Περαία ανεμίζοντας την ελληνική σημαία στην πρύμνη του. Μεταφέρει κόσμο στην απέναντι ακτή. Πόσο θα ήθελα να είμαι πάνω του και ‘γω.


  Ο παππούς μου υποσχέθηκε πως την επόμενη μέρα θα κάναμε αυτή τη βόλτα. Η παραλία είναι γεμάτη με καφετέριες. Σε μια από αυτές καθίσαμε να πιούμε ένα δροσιστικό αναψυκτικό και να ξεκουραστούμε.

Ο ακούραστος ξεναγός μας θέλει να πάμε οπωσδήποτε στη Ροτόντα. Ο παππούς άρχισε να μας λέει για μια ακόμη φορά τις ιστορίες του. Η Ροτόντα είναι κτίσμα, το οποίο προοριζόταν για μαυσωλείο του Γαλέριου. Τελικά μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Κτίστηκε γύρω στο 304  μ.Χ. Μας παρότρυνε να παρατηρήσουμε το μεγάλο ύψος και την στρόγγυλη οροφή που ήταν διακοσμημένη με ψηφιδωτά που τα περισσότερα ήταν κατεστραμμένα. Λίγα κομμάτια τους κατάφεραν να σώσουν οι αρχαιολόγοι. Καθώς βγαίναμε σταθήκαμε μπροστά στο μεγάλο μιναρέ που σώζεται μέχρι σήμερα. Είναι ένας από τους πολλούς οι οποίοι υπήρχαν και καταστράφηκαν μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών κατά την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής.  Ο Αλέξανδρος άρχισε να σχολιάζει τους τουρίστες από άλλες χώρες, οι οποίοι με μεγάλη προσοχή άκουγαν τους ξεναγούς που τους συνόδευαν. Δεν σταμάτησε να σχολιάζει και τους αλλοδαπούς μικροπωλητές, οι οποίοι πουλάνε αθλητικά παπούτσια γύρω από το μνημείο. Κουρασμένοι από την βόλτα, τα βήματα μας οδήγησαν σε ένα εστιατόριο κοντά στο λιμάνι. Η θέα της θάλασσας είναι μαγευτική  . Μεγάλα και μικρά πλοία έρχονται και φεύγουν ασταμάτητα μεταφέροντας εμπορεύματα από τα πέρατα του κόσμου. Καθώς τρώμε τα θαλασσινά που εμάς δεν μας αρέσουν και τόσο πολύ, ο παππούς ξεκινά:

«Αυτό το λιμάνι πάντοτε ήταν πολύ σπουδαίο.  Οι γείτονές μας, οι Βούλγαροι, ήθελαν ανέκαθεν να το κατακτήσουν. Πολλοί πόλεμοι έγιναν μέχρι να ελευθερωθεί η Θεσσαλονίκη. Ουφ, παππού σταμάτα. Το πατριωτικό σου ένστικτο μας κούρασε.  Λίγο αργότερα επιστρέψαμε στο σπίτι. Η μέρα ήταν αρκετά κουραστική.

Οι μέρες τελειώνουν όσο και αν έχουμε κουραστεί. Η μαγεία των μνημείων μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Δυστυχώς όμως πρέπει αν πάρουμε το καράβι της επιστροφής.

Ελπίζουμε να μπορέσουμε να γυρίσουμε σύντομα.

                                                                            ( Ομαδική εργασία των μαθητών του ΣΤ1΄)